HOME/ GESCHIEDENIS/ COLLECTIES/ LINKS/ CONTACT

Geldrop - Mierlo 1932

Het was vijf jaar geleden dat waterbouwkundigen vanuit Noord-Holland en Friesland startten met de aanleg van de Afsluitdijk. Op 28 mei 1932 werd het laatste gat gedicht; de eerste fase van het Zuiderzeeplan was klaar. Ook voor Mierlo was dit jaar een belangrijk waterjaar: de gemeente werd aangesloten op de waterleiding.

Winkelsluitingstijden.
De afgelopen jaren zijn winkelsluitingstijden, koopzondagen en dergelijke vaak onderwerp van gesprek geweest. Tot voor honderd jaar bemoeide de overheid zich hier nauwelijks mee. De gemeenteraad van Geldrop had in 1917 al een winkeltijdenverordening vastgesteld. De vaststelling had niet alleen te maken met de belangen van de consument of de winkelier. Het was oorlog. De middelen waren erg schaars. Geldrop was sinds enkele jaren aangesloten op de elektriciteitscentrale van de PNEM. Door de winkels 's avonds om 8 of 9 uur te sluiten hoopte men veel energie te besparen. Wethouder Sanders bezocht 52 winkeliers om hun mening te inventariseren. Bijna iedereen was voor de sluitingstijd van 8 uur, waardoor de gemeenteraad snel tot een besluit kon komen.. In 1932 trad de eerste Winkeltijdenwet in werking. Door deze wet probeerde de overheid betere concurrentieverhoudingen te creëren. Detaillisten mochten hun winkels niet meer op zondag geopend hebben en op de andere dagen van de week niet meer tussen 20.00 uur 's avonds en 05.00 uur 's morgens. Natuurlijk werden er uitzonderingen gemaakt. Brood- en banketwinkels mochten wel op zondag open zijn. Melk- , fruit- en viswinkels mochten voor bepaalde producten tot 12 uur open zijn. Gemeenten mochten onder voorwaarden een verordening opstellen voor hun eigen winkeliers. In Geldrop kostte het enige tijd. De lobbyisten oefenden druk uit op de raadsleden waardoor een besluit enkele maanden op zich liet wachten. In Mierlo conformeerden de winkeliers ach wat sneller aan de afgekondigde verordening.

Raadsvergaderingen.
De crisisjaren waren voor de bevolking een enerverende tijd. Er waren weinig sociale voorzieningen en veel arbeidersgezinnen konden hun huishouden draaiende houden dankzij de hulp van de werkverschaffing, crisiscomités, St. Vincentiusverenigingen en Armbesturen. Veel hing voor hen af van beslissingen die binnen de muren van de raadzaal genomen werden. De interesse voor wat daar besproken werd was dan ook erg groot. De publieke tribunes zaten vol. In Mierlo werden de vergaderingen gehouden in wat we tegenwoordig noemen “het oude raadhuis", meestal op woensdag om 3 uur. De gang, het bordes en de trappen naar het bordes stonden vol met publiek, dat hoopte te horen welke beslissingen genomen werden. Er werd veel geëist van het publiek. In een van de raadsvergaderingen nam alleen de rondvraag al meer dan twee uren in beslag.
De gemeenteraad van Geldrop besloot niet meer dan 25 personen toe te laten tot de publieke tribune. Toehoorders moesten 48 uren voor aanvang van de vergadering toegangskaartjes afhalen. En ook toen gold al “Op is op". De vergadertijden in Geldrop waren in tegenstelling tot in Mierlo 's avonds. Soms zelfs op zaterdagavond.

Vliegen.
In de week van 10 tot 18 september hield Eindhoven een vliegweek bij gelegenheid van de opening van het gemeentelijk luchtvaartterrein “Eindhoven”. Er werden allerlei activiteiten georganiseerd. De oudste inwoner van iedere randgemeente werd in de gelegenheid gesteld om een vliegtochtje met een KLM-vliegtuig boven Eindhoven en omgeving te maken. De oudste inwoner van Geldrop was de weduwe Bezemer, 92 jaar oud. Zij verbleef in het gasthuis en kon de vlucht niet meemaken. De op een na oudste inwoner, Zesgehuchtenaar Antonius van Schaijk durfde het avontuur wel aan. Op diens verzoek maakte Wilhelmus Verschuren de reis mee. Van Schaijk was 88 en zijn metgezel 87 jaar. Beide oudjes werden per auto opgehaald en weer thuisgebracht. Een paar dagen na de reis werd Van Schaijk ziek en enkele maanden later overleed hij.

Foto van de deelnemers aan de rondvlucht.  De Geldropse deelnemers staan aan de rechtse kant
Mierlo behoorde niet tot de randgemeenten van Eindhoven, maar toch werd daar ook gevlogen. De Sudwestdeutsche Sportfliegervereinigung gaf weer demonstraties op Molenheide. De plaatselijke middenstand kon weer goede zaken doen. Vanaf de vele terrassen in het dorp waren de vliegtuigen goed te volgen. Het bespaarde f 0,75 cent entree en daar kon je heel wat glazen bier voor drinken. De verkoop van chocola en ijs e.d. werd door het plaatselijk bestuur gegund aan de hoogste inschrijvers. De gemeenteraad moest ook toestemming geven voor het afsluiten van enkele wegen. Tijdens de raadsvergadering kwam de vraag om vrijkaarten voor een vliegtocht voor raadsleden. Burgemeester Verheugt beloofde dit ter sprake te brengen in het overleg met de organisatoren van de vliegdemonstraties. De toestemming voor een gratis vliegtochtje kwam er, maar uiteindelijk wilden alleen maar de raadsleden Overzier en Van Vlerken de lucht in.

Waterleiding.
Voor Mierlo was 1932 een historisch jaar. Al jaren was men,,bezig om de inwoners te voorzien van water uit een waterleiding. Vaak was er dysenterie uitgebroken vanwege een slechte drinkwatervoorziening. Zes jaren geleden waren nog enkele mensen overleden aan de gevolgen hiervan. In 1915 had het gemeentebestuur al bij de gemeente Helmond aangeklopt om aangesloten te worden op hun net. Door het uitbreken van de 1e W.O. bleef het bij corresponderen. Na afloop van deze oorlog werd opnieuw contact gelegd met Helmond, maar toen gooiden de annexatieplannen roet in het eten. In 1926 was de annexatie-hemel weer opgeklaard. Nieuwe onderhandelingen werden geopend, maar goed werk schijnt veel tijd nodig te hebben. Het duurde nog tot 26 september 1932 voordat Commissaris van de Koningin Jhr. Van Rijckevorsel de waterleiding officieel kon openen. Brandweerlieden van het Mierlose brandweerkorps toonden in een demonstratie de goede kwaliteit van het water.

Kermis.
De gemeenteraad van Eindhoven had het besluit genomen om, in verband met de economische crisis, geen kermis te vieren. De mensen konden hun geld wel beter besteden. De omliggende gemeenten ontvingen een brief over dit genomen besluit met het verzoek om dit jaar ook geen de kermis te vieren. Burgemeester en wethouders van Geldrop namen het Eindhovense standpunt over maar de gemeenteraad ging niet akkoord. De plaatselijke neringdoenden hadden niet tevergeefs hun invloed uitgeoefend op de raadsleden. Ook de vakorganisaties van kermisexploitanten hadden niet stilgezeten. Zo besliste de raad dat de kermis gewoon doorging. Voor de Mierlose raad was het wel of niet doorgaan van de kermis geen punt van discussie: “er wordt kermis gevierd”. Er waren zelfs raadsleden die de burgemeester vroegen om bij de kermisexploitanten te bedingen dat zij gratis toegang hadden tot de attracties. De laatste jaren waren er nogal wat klachten gekomen over het slechte gedrag van enkele kermisvierders. Met deze vrijkaartjes zouden zij in staat gesteld worden een oogje in het zeil houden. De burgemeester vond dat zij de kaartjes, net als iedere andere burger, maar zelf moesten betalen.